Jako dziecko byłam bardzo nieśmiała, wycofana. Później sporo się we mnie zmieniło i zaczęło mi towarzyszyć niczym nieuzasadnione poczucie wyższości. Na wszystkich patrzę z góry, nie lubię ludzi, zawsze widzę w nich to co złe, wcale mnie nie interesują, chyba że mowa o tych wybitnych... Ostatnio uświadomiłam sobie jak godna pożałowania jestem, w końcu zero nie lubi innych liczy. W czym jestem lepsza od kogokolwiek? Moja dotychczasowa, zamknięta postawa sprawiła, że czuję się bardzo samotna, smutno przyznać to przed sobą.. Właściwie nie mam przyjaciół - zawsze uważałam, że ich nie potrzebuję, nie utrzymuje kontaktu praktycznie z nikim, no może poza kotem ;). Nie korzystam z żadnych mediów społecznościowych. Nigdy nie byłam w stałym związku a w tym roku kończę 22 lata... Mam poczucie, że jestem totalnym outsiderem. Niezrozumiana, niby charyzmatyczna ale jakaś dziwna, zawsze pod prąd... Mam ochotę pisać teraz o wszystkim co leży na moim skamieniałym sercu, ale wiem, że nikt by tego nie zniósł.
Zakładam tego bloga, bo chcę się zmienić. Fizycznie i mentalnie. Sama nie dam rady. Potrzebuję wsparcia, potrzebuję się wygadać. Nadwaga to efekt końcowy całego bajzlu jaki mam w głowie. Znam perfekcyjnie zasady zdrowego odżywiania, ale co po tym, kiedy nie mam motywacji, nie mam dla kogo się zmienić... Proszę bądźcie tu ze mną. Będę niewyobrażalnie wdzięczna każdej osobie która tu zajrzy, coś napisze.. Jestem przekonana, że zostawię tu kawałek swojego serca. Nikomu w realu nie powiedziałabym tego, co napisałam wyżej. Zapraszam Was w podróż ku życiu marzeń. Kto dosiada się do mojej łajby? Uprzedzam, rejs jest w jedną stronę ;) 🚣
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz